Προβολικές Δοκιμασίες

Η θεωρητική βάση των προβολικών δοκιμασιών έχει τις ρίζες της στην ψυχαναλυτική θεωρία. Σύμφωνα με τον Φρόιντ, οι άνθρωποι χρησιμοποιούν μηχανισμούς άμυνας για να διαχειριστούν τις εσωτερικές τους συγκρούσεις, ενώ ο Γιουνγκ πρόσθεσε τη διάκριση ανάμεσα στο ατομικό και το συλλογικό ασυνείδητο, θεωρώντας ότι οι απαντήσεις σε ασαφή ερεθίσματα αντανακλούν και κοινά αρχέτυπα.

Τα προβολικά τεστ στηρίζονται στην υπόθεση ότι, όταν ένα άτομο ερμηνεύει ένα αμφίσημο ερέθισμα, δεν αποκαλύπτει απλώς μια “ορθή” αντίληψη, αλλά προβάλλει πτυχές της προσωπικότητάς του. Στο τεστ κηλίδων του Rorschach, για παράδειγμα, οι συμμετοχές (όπως η αντίληψη ολόκληρης της κάρτας έναντι της εστίασης σε συγκεκριμένες λεπτομέρειες ή η αντίδραση σε χρωματικές, μορφολογικές ή κινητικές πτυχές) δίνουν ενδείξεις για το πώς οργανώνεται η σκέψη και πώς εκδηλώνονται συναισθηματικές αντιδράσεις.

Από την άλλη πλευρά, το ΤΑΤ βασίζεται στη δημιουργία αφηγήσεων από υποκείμενα όταν παρουσιάζονται αμφίσημες εικόνες, δίνοντάς τους την ευκαιρία να εκφράσουν εσωτερικές συγκρούσεις και ανάγκες μέσω των ιστοριών που διαμορφώνουν – μια διαδικασία που αντικατοπτρίζει το υποσυνείδητο περιεχόμενο και τις διαπροσωπικές σχέσεις του ατόμου.